شیون شقایق ها
خمینی، آخرین تجلّی ذوالفقار بود؛ مردی که با ابروانش خیبرهای زمان را در هم می شکست؛ مردی که با لب هایش سماع می کرد؛ مردی که ظهور کرد تا غیبت را باور کنیم؛ مردی که سلمان فارسی را به همه زبان ها ترجمه کرد، مردی که با اباذر برادر بود؛ مردی که با باران های موسمی نیایش، پایان خشکسالی بود؛ مردی که در بازارها، تجلّی می فروخت و به خیابان ها، پرچم هدیه می داد؛ مردی که کشاورزی آخرت را رونق داد؛ مردی که ما را به اوایل آخرالزمان رسانید. خمینی کجایی؟
ساده زیستی امام خمینی رحمه الله

دیمتری یازوف آخرین وزیر دفاع شوروی سابق در کتاب خود درباره ساده زیستی امام رحمه الله چنین آورده است:
«… من می توانم تصور کنم که «شواردنادزه»، وزیر امور خارجه شوروی سابق، تا چه اندازه متعجب شد وقتی امام خمینی را در یک اتاق کوچک به مساحت بیست متر مربع دید. در خانه امام خمینی، صندلی دومی برای همراه عالی رتبه وزیر خارجه اتحاد جماهیر شوروی پیدا نمی شود و او مجبور می شود بر زمین بنشیند. او بسیار تعجب می کند وقتی می بیند از او با یک فنجان چای و دو حبه قند پذیرایی می کنند. امام خمینی از معنویتی عالی برخوردار بود و در هیچ یک از بانک های سویس حساب بانکی نداشت. آیت اللّه خمینی اولین کسی بود که فهرست دارایی ناچیزش را به دادگاه عالی کشور ارائه داد و فرزندش بعد از رحلت او، طی نامه ای که در روزنامه ها چاپ شد، از مقامات دادگاه خواست که مطابق قانون اساسی از دارایی های امام خمینی ارزیابی به عمل آید. به زودی مشخص شد که امام خمینی فقط تعدادی کتاب و یک عینک و یک قیچی و تسبیح و قالیچه نمازش را از خود باقی گذاشته است. این همه دارایی آیت اللّهی بود که رهبری کشوری را به عهده داشت که از بزرگ ترین منابع نفت و گاز برخوردار است و بر قلوب صدها میلیون انسان حکومت می کرد».
نماز، آخرین پیام امام

مهم ترین عمل امام، نماز ایشان بود. تا آخرین لحظه حتی نافله های نماز را ترک نکردند. حتی وقتی که نمی توانستند لبشان را تکان بدهند با حرکت های انگشت نماز می خواندند. من این را کاملاً حس می کردم. برخی از پزشکان فکر می کردند ایشان چیزی می خواهند. ولی من گفتم که، خیر، ایشان دارند نماز می خوانند. این نشان دهنده اهمیت نماز است و آخرین پیام امام، نماز بود.
وصال یار، فراق یاران
خرداد سال 1368 به نیمه نزدیک می شد که مردم خبر ناگوار بیماری امامشان را شنیدند. از آن روز در مسجدها و تکیه ها و در هر کوی و برزن، صدای نیایش آنان جاری بود. اگرچه تقدیر خداوند، امری دیگر بود: «یا اَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ اِرْجِعی اِلی رَبِّکِ، راضِیَةً مَرضِیهً» شنبه 13 خرداد، ساعت 20:22 بعدازظهر، کوچ ابدی آن پیر فرزانه آغاز شد. امام با آرامش و طمأنینه ملکوتی، در حالی که لب هایش به ذکر حق مترنم بود، رهسپار دیار یار شد. در رحلت او گویی که زلزله ای عظیم رخ داده باشد، بغض ها ترکید و سرتاسر ایران و کانون هایی که در جهان با نام و پیام خمینی آشنا بودند یک پارچه گریستند.