چه انتظار عجيبی! تو بين منتظران هم عزيز من چه غريبی! عجيب تر که چه آسان نبودنت شده عادت! چه بيخيال نشستيم، نه کوششی نه وفايی! فقط نشسته وگفتيم:
خداکند که بيايی…..!